آموزش خیاطی در ایران
میل به زیبایی و محافظت در برابر تغییرات آب و هوایی، در بشر در طی قرن ها، نیاز به انواع لباس ها را به وجود آورده است، به همین دلیل با توجه به انواع دین و فرهنگ های مختلف در طی قرن ها، انواع لباس ها توسط خیاطان دوخته می شدند.
تاریخچه خیاطی در ایران به دوران غارنشینی بر می گردد، انسان های نخستین به وسیله برگ یا پوست حیوانات برای خود پوشش هایی به وجود می آوردند.
با گذشت قرن ها و شکل گیری تمدن ها، انسان ها با روش های نساجی، تولید نخ و پارچه آشنا شدند، در نتیجه انسان ها موفق به دوخت لباس شدند و با گذشت زمان، طرح ها و رنگ های مختلفی در تولید لباس ها پدیدار گشت.
در ابتدا با برش پارچه و نیاز به پرو انواع دوخت و دوز لباس ها انجام می شد، در ادامه به وسیله دو استاد خیاطی در کشور فرانسه، به نام های های مادلین ویونت و کوکو شانل، روشی جدید در دوخت لباس ها ایجاد شد که باعث شد تا این افراد به عنوان مخترع لباس های امروزی شناخته شوند.
امروزه نیز انواع روش ها و متد های مختلفی مانند ژاپن، گرلاوین، متریک و غیره به عنوان روش هایی مناسب در دوخت انواع لباس مورد استفاده قرار می گیرند.
از مهم ترین مسائلی که بر روی روش لباس پوشیدن افراد تاثیر می گذارد می توان به فرهنگ ها، ادیان و تاریخچه ملت ها اشاره نمود.
البته می توان گفت که تاریخچه مد و فشن در ایران به دوره قاجار بر می گردد، زیرا قبل از این دوره ایرانیان زیاد با فرهنگ های اروپایی آشنایی نداشتند، در این دوره با سفر پادشاهان قاجار به شهر های اروپایی، تغییرات زیادی در فرهنگ مد و فشن در ایران رخ داد، اولین تاثیر پذیری از مد به سفر همسر فتحعلی شاه و ملاقات وی با الیزابت مک نیل ببر می گردد، زیرا لباسی که الیزابت به تن داشت نظر همسر فتحعلی شاه را به خود جلب کرد.
توجه ایرانیان به مد و فشن در دوره پهلوی به اوج خود رسید، در نیجه این دوره اوج حضور انواع طراحان و خیاطان و توجه به مد و فشن بود.
اولین طراح مد در ایران، زینت جهانشاهی بود که زیر نظر پیر بالمن که یکی از طراحان معروف بود، آموزش دیده بود.
در طول هزاران سال انسان ها به وسیله دست به دوخت و دوز لباس می پرداختند، این روش تا قرن نوزدهم که اولین چرخ خیاطی اختراع شد، ادامه داشت.
اولین چرخ خیاطی را مظفرالدین شاه به همراهی یک خیاط که اهل قفقاز بود، به تهران آورد.
مردم در آن زمان ها این تفکر را داشتند که چرخ خیاطی پارچه ها را می جود و به این طریق از مقاومت پارچه می کاهد، در نتیجه از آن استقبالی نکردند.
هنر خیاطی در گذشته در بین مردم به سه روش انجام می شد:
درجه اول شامل دوزندگانی بود که دارای مغازه بودند، این افراد شغل رسمی داشتند و لباس های خود را مطابق با الگوها می دوختند، مشتریان این مغازه ها، افراد ثروتمند و تجار بودند.
دومین درجه متعلق به خیاط هایی بود که در بازار کار می کردند، لباس هایی که توسط خیاطان بازاری دوخته می شد، دارای قیمت های مناسب تر و ارزان تری بودند، که در نتیجه مردم عادی می توانستند لباس های خود از این افراد بخرند.
در نهایت زنان خانه داری که با خیاطی آشنایی داشتند، برای افراد خانواده خود و همچین همسایه ها لباس می دوختند، که البته دستمزد این افراد به نسبت موارد قبلی، خیلی کمتر بود.
امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی، افراد مختلف می توانند به راحتی انواع آموزش های خیاطی را در سایت های مختلف اینترنتی پیدا کنند، همچنین انواع کتاب ها و الگوها در این زمینه در فروشگاه های لوازم خیاطی با قیمت های مناسب پیدا می شوند.
افراد همچنین می توانند به راحتی در انواع دوره های آموزش های خیاطی، شامل نازک دوزی، ضخیم دوزی و غیره، زیر نظر بهترین اساتید خیاطی آموزش ببینند.
اغلب دوره های آموزش خیاطی در ایران به مدت چند ماه طول می کشند و تعداد ساعت ها در این دوره ها می توانند تا حدود 480 ساعت یا بیشتر باشند، که در پایان به تازه کار ها مدرک های آموزشی معتبری تعلق خواهد گرفت.
در این دوره ها به تازه کار ها و خیاطان، متد های مختلف خیاطی مانند متد خیاطی گرلاوین، متد خیاطی مولر، متد خیاطی ایتالیایی، متد خیاطی متریک، متد خیاطی abm، متد فرانسوی و انواع متد های ایرانی آموزش داده می شود.